πρίστης
From LSJ
τὸ τῆς πάλαι ποτε φύσεως ξύντροφον → the congenital property of nature
English (LSJ)
ου, ὁ,
A sawyer, IG12.373.256, 374.82, PCair.Zen.754.3 (iii B.C.), Poll.7.114. b metaph., hairsplitter, Sch.Ar.V.1348. 2 saw or file, Poll.7.113, Hsch.
German (Pape)
[Seite 702] ὁ, = πριστήρ, Säger, τομεύς, Poll. 7, 114; der Sägefisch, od. eine Art Haifisch od. Rochen, Arist. H. A. 6, 12 (Bekk. πρίστις), vgl. Buttm. Lexil. I, p. 110. Nach Poll. 7, 113 = ῥίνη (vor Bekker πρίστις).
Greek (Liddell-Scott)
πρίστης: -ου, ὁ, ὁ διὰ πρίονος κόπτων, πριονιστής, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Σφ. 1348, Πολυδ. Ζ΄, 114. 2) «ῥίνη, πρίων» Πολυδ. Ζ΄, 113, Ἡσύχ. ― πρβλ. πρίστις. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 432.
