αὐτοπτικός
From LSJ
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
English (LSJ)
ή, όν,
A of an eye-witness, πίστις Scymn.129; opp. λογικός, Gal.16.600. Adv. -κῶς Id.13.350. II concerned with a direct vision of divinity, λεκανομαντ<ε>ία PMag.Par.1.221 (αὐθ-) ; αὐ. λεκάνης ἐνέργεια a personal and active power of dish-divination, Harp.Astr. in Cat.Cod.Astr.8 (3).136.10; λόγος PMag.Lond.46.53, cf. 121.335; δεῖξις Iamb.Myst. 2.6.
Greek (Liddell-Scott)
αὐτοπτικός: -ή, -όν, ὁ τοῦ αὐτόπτου, πίστις αὐτ. Σκύμν. 128. 2) ὁ τῆς αὐτοψίας, Ἰάμβλ. 73. 14., 82. 16.
