πειρατικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A fit for piracy, Ach.Tat.2.17 ; piratical, σκάφη Ph.2.567 ; πόλεμος Plu.Pomp. 30 ; τὸ π. ἅπαν ib.45 ; πλάνη Vett. Val.288.3 ; τὰ π. gangs of pirates,IG22.1225.13, Str.14.5.2, Plu.2.779a. Adv. -κῶς Ph.1.664 (Comp.) (also, = πειραστικῶς, Procl. in Prm. p.774S. (s.v.l.)).

German (Pape)

[Seite 546] seeräuberisch, νῆες, Plut. Pomp. 45 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

πειρᾱτικός: -ή, -όν, ὁ ἁρμόδιος εἰς πειρατείαν, Ἀχιλλ. Τάτ. 2. 17· ὁ ἀνήκων εἰς πειρατάς, Πλουτ. Πομπ. 30. 45· τὰ πειρατικά, συμμορία πειρατῶν, Στράβ. 668, Πλούτ. 2. 779Α. - Ἐπίρρ. -κῶς, κατὰ τὸν τρόπον τῶν πειρατῶν, Φίλων 1, 664.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
de pirate.
Étymologie: πειρατής.