ἀνεπαίσθητος

English (LSJ)

ον,

   A unperceived, imperceptible, Ti.Locr. 100b, Plu.2.1062b, Luc.Sat.33. Adv. -τως Simp. in Cat.309.3.    2 Act., not perceiving, τινός Plb.28.1.6, Longin.4.1. OGI194(Egypt. Adv. -τως Ph.Fr.70H., Hippiatr.38, Svrian. in Metaph.100.38, Simp. in Ph.1198.39.

German (Pape)

[Seite 224] 1) nicht fühlbar, κίνησις Plat. Locr. 100 b; δαπάνη, unmerklich, Luc. Ep. Sat. 33. – 2) nicht bemerkend, τινός, etwas, Longin. 4, 1.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνεπαίσθητος: -ον, ἀπαρατήρητος, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ αἰσθανθῇ, ὡς καὶ νῦν, Τίμ. Λοκρ. 100Β, Πλούτ. 2. 1062Β, Λουκ. Κρον. 33. 2) ἐνεργ. ὁ μὴ παρατηρῶν τι, τινός, Λογγῖν. 4. 1. Συλλ. Ἐπιγρ. 4717. 13, - Ἐπίρρ. -τως Βυζ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
insensible, que l’on ne sent pas, dont on ne s’aperçoit pas, imperceptible.
Étymologie: ἀ, ἐπαισθάνομαι.