διανομή
Τὸν αὐτὸν αἰνεῖν καὶ ψέγειν ἀνδρὸς κακοῦ → Hominis mali est culpare, quem laudaverit → Den selben lobt und tadelt nur ein schlechter Mann
English (LSJ)
ἡ,
A distribution, Pl.R.535a, Arist.Pol.1329b41, etc.; παλαιὰς δ. καταφθίσας A.Eu.727; μισθῶν διανομαί Plu.Per.9; esp. of doles or largess, IG12(5).663.22 (Syros), 951.13 (Tenos), M.Ant. 1.16, Luc.Pisc.41, App.BC1.27. 2 division or factorization of numbers, Pl.Lg.747a,771c, al. II regulation, τῇ δ. τῶν πραγμάτων ἕπεσθαι Plu.2.102e; τὴν τοῦ νοῦ δ. ἐπονομάζοντας νόμον Pl.Lg. 714a.
German (Pape)
[Seite 593] ἡ, 1) Vertheilung, Austheilung; Plat. Tim. 73 c; bes. Spende an das Volk, Plut. Pericl. 9 Coriol. 16. – 2) Verwaltung, Regierung; πραγμάτων Plut. Consol. ad Apoll. p. 318.
Greek (Liddell-Scott)
διανομή: ἡ, διαμοίρασις, Πλάτ. Πολ. 535Α, Νόμ. 714Α, κτλ.· παλαιὰς διανομὰς καταφθίσας Αἰσχύλ. Εὐμ. 727 (ὡς ἀναγινώσκεται ἐν τῷ Σχολ. Εὐρ. Ἀλκ. 12 ἀντὶ δαίμονας)· ἰδίως ἐπὶ μικρῶν βοηθειῶν διανεμομένων εἰς πένητας πολίτας, Συλλ. Ἐπιγρ. 2336 (ἴδε προσθήκ.), 2347k (προσθήκ.), 2719 κ. ἀλλ. ΙΙ. διοίκησις, Πλούτ. 2. 102Ε.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
1 distribution, partage;
2 direction.
Étymologie: διανέμω.
