διλογέω

Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut

Menander, Monostichoi, 234

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: δῐλογέω	Medium diacritics: διλογέω	Low diacritics: διλογέω	Capitals: ΔΙΛΟΓΕΩ
Transliteration A: dilogéō	Transliteration B: dilogeō	Transliteration C: dilogeo	Beta Code: diloge/w

English (LSJ)

A repeat, X.Eq.8.2; περὶ τῶν αὐτῶν D.S. 16.46:—Pass., διλογηθὲν ὄνομα Demetr.Eloc.267:

δῐλογέω: ἐκ νέου λέγω, ἐπαναλαμβάνω, Ξεν. Ἱππαρχικ. 8, 2, Διόδ. 16. 46· ― Ρημ. ἐπίθ. -ητέον, Δημ. Φαλ. 202.

-ῶ :
dire deux fois la même chose.
Étymologie: δίλογος.