δίλογος

English (LSJ)

δίλογον, double-tongued, doubtful, 1 Ep.Ti.3.8.

Spanish (DGE)

-ον
1 que habla con doblez, hipócrita, falso διακόνους ὡσαύτως σεμνούς, μὴ διλόγους 1Ep.Ti.3.8, cf. Polyc.Sm.Ep.5.2.
2 adv. -ως con ambigüedad, con doble significado, dilogos nunc dicitur sacris, quia sacrum ... et execrabile significat Porphyrio Comm.174.9.

German (Pape)

[Seite 630] zweimal sagend, wiederholend, Poll. 2, 118; doppelzüngig, N.T.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
à deux langues, fourbe.
Étymologie: δίς, λόγος.

Russian (Dvoretsky)

δίλογος: досл. дважды или двояко говорящий, перен. двуязычный или двуличный NT.

Greek (Liddell-Scott)

δίλογος: -ον, δίγλωσσος, ἀμφίβολος, 1 Ἐπ. Τιμ. γ΄, 8.

English (Strong)

from δίς and λόγος; equivocal, i.e. telling a different story: double-tongued.

English (Thayer)

διλογον (δίς and λέγω);
1. saying the same thing twice, repeating: Pollux 2,118, p. 212, Hemst. edition; whence διλόγειν and διλογία, Xenophon, de re equ. 8,2.
2. double-tongued, double in speech, saying one thing with one person, another with another (with intent to deceive): 1 Timothy 3:8.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM δίλογος)
1. διφορούμενος
2. διπρόσωπος, αμφίλογος
νεοελλ.
1. (για πράγμ.) αυτός που έχει δύο αποχρώσεις ή μορφές, ο δύο λογιών
2. (για υφάσματα) αυτός που έχει δυο όψεις (καλή και ανάποδη).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο αρχ. τ. < δι- + -λογος < λέγω και νεοελλ. παθ. < δι- + ουσ. λογή «είδος»].

Greek Monotonic

δίλογος: -ον (δίς), δίγλωσσος, αμφίβολος, αμφίσημος, σε Καινή Διαθήκη

Middle Liddell

δί-λογος, ον adj [δίς]
double-tongued, doubtful, NTest.

Chinese

原文音譯：d⋯logoj 笛-羅哥士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：二-放置了（說了）
字義溯源：說模稜兩可的話，一口兩舌的，無誠意的，欺詐的；由（δίς）=兩次）與（λόγος）=話）組成；其中 （δίς）出自（δύο / δισμυριάς）*=二），而 （λόγος）出自（λέγω / εἴρω）*=陳述）
出現次數：總共（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 一口兩舌（1） 提前3:8