ὀλισθηρός

English (LSJ)

ά, όν,

   A slippery, οἶμος Pi.P.2.96 (metaph.) ; ἂν . . ὀ. ᾖ τὸ χωρίον X.Eq.7.15 ; λίθοι Id.An.4.3.6, etc. ; of mucilage, Hp.Acut.10, 15 (Sup.).    II metaph., slippery, hard to catch and keep hold of, Pl.Sph.231a (Sup.) ; τύχη AP10.66 (Agath.); τὸ ὀ. τῆς διανοίας αὐτῶν Ps.-Luc.Philopatr. 22 ; ὀ. ἱκεσίη AP5.215 (Agath.).    2 liable to slip, πόδες AP7.542 (Stat. Flacc.) ; ὀλισθηροὶ εἰς πόδας ib.398 (Antip.) : metaph., πρὸς ὀργὴν ὀ. Plu.Cat.Mi.1. Adv. -ρῶς, ἔχειν πρός τι Id.2.31c.

German (Pape)

[Seite 323] schlüpfrig, glatt, wo man leicht ausgleitet; οἶμος, Pind. P. 2, 95; im superl., Plat. Soph. 231 a; Xen. u. Folgde; τόπος, Plut. Pyrrh. 29; φάρυγγες, im Meere, Apollds. 23 (VII, 702); auch übertr., τὸ ὀλισθηρὸν τῆς διανοίας αὐτῶν, Luc. Philopatr. 22; τύχη, Agath. 66 (X, 66); ἱκεσία, 4 (V, 216); – ὀλισθηρῶς ἔχειν πρός τι, geneigt sein zu, Plut. de aud. poet. 10.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλισθηρός: -ά, -όν, «γλιστερός», Λατ. lubricus, οἶμος Πινδ. Π. 2. 175· ἂν ... ὀλ. ᾖ τὸ χωρίον Ξεν. Ἱππ. 7, 15· λίθοι ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 4. 3, 6, κτλ.· ἐπὶ γλοιώδους οὐσίας, Ἱππ. π. Διαίτ. Ὀξ. 385, ἐν τῷ θετ. καὶ ὑπερθ, ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, ὁ εὐκόλως διαφεύγων, ὃν δυσκόλως λαμβάνει τις ἢ κατέχει, Πλάτ. Σοφιστ. 231Α· τύχη Ἀνθ. Π. 10. 66· τὸ ὀλ. τῆς διανοίας αὐτῶν Ψευδο-Λουκ. Φιλόπατρ. 22· ὀλ. ἱκεσίη Ἀνθ. Π. 5. 2, 6· ὀλ. πρὸς ὀργὴν Πλάτ. Κάτων Νεώτ. 1. 2) ὁ ὑποκείμενος εἰς ὀλίσθησιν, πόδες αὐτόθι 7. 542· ὀλισθηροὶ εἰς πόδας αὐτόθι 398· - Ἐπίρρ. ὀλισθηρῶς, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Εἰρ. 193· ὀλ. ἔχειν πρός τι Πλούτ. 2. 31C.

French (Bailly abrégé)

ά, όν :
1 glissant, propre à faire glisser;
2 qui glisse facilement, mobile, fugace.
Étymologie: ὀλισθάνω.