ὀλιγοδρανέω
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
(δραίνω) in Ep. pres. part. -έων,
A able to do little, feeble, powerless, Il.15.246, 16.843, 22.337 (never in Od.) : also in late Prose, -οῦσα ἡ διάνοια Ph.1.460, cf. 2.573, Jul.Caes.331b : pres. ind. -οῦσιν Iamb.Myst.2.8.
German (Pape)
[Seite 320] wenig können, vermögen, wie ὀλιγηπελέω, schwach, ohnmächtig sein; Hom. im partic. praes., Il. 15, 246. 16, 843. 22, 337; einzeln bei sp. D.
French (Bailly abrégé)
seul. part. prés.
être faible, épuisé, exténué.
Étymologie: ὀλιγοδρανής.
