Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

deprecator

From LSJ
Revision as of 06:52, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (D_3)

Δύο γὰρ, ἐπιστήμη τε καὶ δόξα, ὧν τὸ μὲν ἐπίστασθαι ποιέει, τὸ δὲ ἀγνοεῖν → Two different things are science and belief: the one brings knowledge, the other ignorance

Hippocrates

Latin > English (Lewis & Short)

dēprĕcātor: ōris, m. id.,
I one who averts by praying; an interceder, intercessor: hujus periculi, Cic. Balb. 18: miseriarum, id. Fl. 1: causae suae, Tac. H. 3, 31: non solum sui deprecator, sed etiam accusator mei, Cic. Att. 11, 8, 2; for which: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero, Liv. 36, 35: fortunarum alicujus, Cic. Planc. 42, 102; cf.: salutis meae, id. Sest. 12, 27: deprecatorem me pro illius periculo praebeo, id. Fam. 2, 13, 2: legatos deprecatoresque ad aliquem mittere, id. de Imp. Pomp. 12 fin.; so absol., Caes. B. G. 1, 9, 2; 6, 4, 5; Liv. 44, 14.

Latin > French (Gaffiot 2016)

dēprĕcātŏr,¹² ōris, m. (deprecor),
1 celui qui par ses prières détourne ou conjure un malheur : deprecator periculi missus Cic. Balbo 41, envoyé pour conjurer le danger
2 celui qui intercède, intercesseur, protecteur : misit filium sui deprecatorem Cic. Att. 11, 8, 2, il envoya son fils pour intercéder en sa faveur ; eo deprecatore Cæs. G. 1, 9, 2, sur son intervention.