χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
ἐλόωσι: ἴδε ἐλαύνω.
3ᵉ pl. fut. épq. de ἐλάω.
see ἐλαύνω.
