ἐλάω

English (LSJ)

Ion. ἐλόω, poet. pres. for ἐλαύνω;
A v. ἐλαύνω init.

Spanish (DGE)

• Morfología: [impf. 3^a sg. ἔλαεν A.R.3.872, IUrb.Rom.1214.7 (Roma II d.C.), 3^a plu. ἔλων Od.4.2; imperat. 2^a sg. ἔλα Pi.I.5.38, 3^a plu. ἐλάντω SIG 1025.8 (Cos IV/III a.C.), inf. ἐλάαν Il.5.366, Od.3.484, jón. part. ἐλάουσα Emp.B 3.5]
A intr.
I de anim. y el carro tirado por caballos u otros équidos
1 marchar al galope los caballos uncidos al carro μάστιξεν δ' ἐλάαν, τὼ δ' οὐκ ἀέκοντε πετέσθην Il.l.c., 8.45, Od.3.484
•milit., de caballería montada avanzar, cargar παρήγγειλε τοὺς μὲν ἱππέας ἐλᾶν εἰς αὐτούς X.HG 2.4.32.
2 ir, marchar conduciendo el carro πρὸς δ' ἄρα δώματ' ἔλων Μενελάου κυδαλίμοιο Od.4.2, ἐς δὲ τὰν ἀγορὰν ἐλάντω Πάμφυλοι πρᾶτοι SIG l.c., ἔλαεν δι' ἄστεος A.R.3.872, cf. 888.
3 gener. y fig. marchar ἔλα ... πέδοθεν elévate desde el suelo ref. al poeta dirigiéndose a su propia oda, Pi.l.c., ἔλα, διώκε μή τι μαλκίων ποδί A.Fr.332, ἐκποδὼν ἔλα E.HF 819, ἔλα δὲ μήτε Λιβυκὸν αἰθέρ' εἰσβαλών E.Fr.779.1.
II náut. remar, bogar τοὺς δ' ἐλάοντας ἔχεν τρόμος A.R.2.575.
B tr.
I 1dirigir, conducir el carro o los animales de tiro ἐλάουσ' εὐήνιον ἅρμα Emp.l.c., toros que tiran del arado τοὺς ἐλάω ζεύξας A.R.3.411, caballos en el circo τίς δ' ἔλαέν μιν; IUrb.Rom.l.c., ἡμιόνους Nonn.D.7.139.
2 conducir, llevar ganado ἀγέλας ἐλάουσι βοῶν Orac.Sib.3.239, cf. Man.6.407.
II náut. encajar las tablas de un navío, A.R.2.80.
III fig. impeler, aguijonear (μ') ἐλᾶι τ' αἴθοπι μώμῳ Tim.15.210.
• Etimología: v. ἐλαύνω.

German (Pape)

[Seite 793] poet. = ἐλαύνω, welches man s.

French (Bailly abrégé)

1-ῶ :
impf. ἔλων, fut. ἐλάσω > ἐλῶ ; ao. et pf. inus.
c. ἐλαύνω.
2fut. att. de ἐλαύνω.

Russian (Dvoretsky)

ἐλάω: Hom., HH, Trag., Her., Xen., Plat., Dem. = ἐλαύνω.

Greek (Liddell-Scott)

ἐλάω: Ἰων. ἐλόω, ποιητ. ἐνεστ. ἀντὶ τοῦ ἐλαύνω· ἴδε ἐλαύνω ἐν ἀρχῇ.

English (Autenrieth)

see ἐλαύνω.

English (Autenrieth)

inf. ἐλάᾶν, ipf. ἔλων, fut. ἐλόωσι, aor. ἤλασσε, ἔλασσε, iter. ἐλάσασκε, pass. plup. ἠλήλατο, ἐλήλατο, 3 pl. ἐληλάδατο or ἐληλέ(δ）ατο: drive, impel, strike, mid., for oneself, Od. 4.637, Il. 10.537, etc.; freq. of ‘rowing’ a vessel, with and without νῆα, Od. 13.22, pass. Od. 13.155; so of driving horses, without obj. expressed, Il. 5.264 ; μάστῖξεν δ' ἐλάᾶν, Od. 3.484; hence apparently often intrans., πόντον ἐλαύνοντες, Il. 7.6, Ν 2, Od. 7.319; of ‘driving away’ cattle, horses, etc., Il. 1.154; in the sense strike the verb occurs often, especially of ‘forging,’ Il. 12.296; of ‘drawing,’ or ‘laying out’ a fence or wall, or a swath in reaping, ἕρκος, τεῖχος, τάφρον, Il. 7.450, Il. 9.349, Il. 18.564; σταυρούς, Od. 14.11; χάλκεοι τοῖχοι ἐληλέδατο, ‘were extended,’ Od. 7.86 ; ὄγμον, Il. 11.68; metaph., of ‘persecuting,’ Od. 5.290; being ‘racked’ with pain, Il. 16.518; ‘raising’ a din, Il. 1.575.

English (Slater)

ἐλάω v. ἐλαύνω.

Greek Monotonic

ἐλάω: αρχ. τύπος του ἐλαύνω, Επικ. απαρ. ἐλάαν (το οποίο είναι επίσης μέλ.), σε Όμηρ.· γʹ πληθ. παρατ. ἔλων, σε Ομήρ. Οδ.

Frisk Etymological English

See also: s. ἐλαύνω.

Frisk Etymology German

ἐλάω: {eláō}
See also: s. ἐλαύνω.
Page 1,485