θίς
English (LSJ)
[ῑ], θῑνός : ὁ Il.23.693, Od.12.45, Ar.V.696, Phld. (v. infr.); ἡ S.Ant.591, Ph.1124, Arist.HA548b6, Call.Fr.126, D.H.3.44:—
A heap, πολὺς ὀστεόφιν θίς Od.12.45; θῖνες νεκρῶν A.Pers.818: metaph., θὶς πημάτων Lyc.812; esp. of sand-banks, θῖνες ψάμμου Hdt.3.26; ἄμμου, γῆς, Plu.Fab.6, Art.18; τοὺς ἐν ἄμμῳ θῖνας Phld.Piet.20; ἐν ταῖς θ. Arist.HA548b6, cf. 537a25; θῖνας καὶ ψάμμους Porph.Abst.4.21; of the sandy deserts of Libya, A.R.4.1384; Νασαμώνων αὔλια καὶ δολιχὰς θ. Call.Fr.126. 2 usu. in Hom., etc., beach, shore, freq. in oblique cases, παρὰ θῖνα . . θαλάσσης Il.1.34, cf. Od.6.236, etc.; παρὰ θῖν' ἁλὸς ἀτρυγέτοιο Il.1.316, cf. 350, etc.; alone, ἐπὶ θινί Od.7.290; παρὰ θῖνα 9.46; later θῖν' ἁλός Ar.V.1521 (parod.); πόντου S.Ph.1124 (lyr.); θαλάσσας E.Andr.109 (eleg.); θαλαττία D.H.3.44. b sand-bank, bar at the mouth of a river, Plb.4.41.6: pl., banks of a stream, D.S. 1.30. 3 sand or mud at the bottom of the sea, οἶδμα . . κυλίνδει βυσσόθεν κελαινὰν θῖνα S.Ant.591: metaph., ὥς μου τὸν θῖνα ταράττεις, i.e. trouble the very bottom of my heart, Ar.V.696, v. Sch. 4 shore-weed, θίν' ἐν φυκιόεντι Il.23.693, cf. Arist.HA598a5; θινὸς ὄζειν ib.620a15. II ἄκρης [πόλιος] θίς the temple that crowns the Acropolis, dub. in Call.Fr.anon.332.
French (Bailly abrégé)
θινός (ὁ ἡ)
I. tas, monceau, amas (d’ossements, de cadavres);
II. particul. amas de sable, d’ord.
1 sable sur le bord de la mer, dune;
2 sable à la surface de la mer, banc de sable;
3 sable au fond de la mer ; vase, limon;
4 sable d’un désert, tourbillons de sable, monticule de sable ; au pl. steppes.
Étymologie: cf. θείνω.
