ποθέν

German (Pape)

[Seite 644] enklitisch, irgend woher; Hom. gew. εἴ ποθεν ἔλθοι u. ä.; νῦν δ' αὖ τρίτος ἦλθέν ποθεν σωτήρ, Aesch. Ch. 1069; μή με λάθῃ προσπεσών ποθεν, Soph. Phil. 156; Tr. 734; in Prosa überall; σὺ δ' ἄν τι ἔχῃς βέλτιόν ποθεν λαβεῖν, Plat. Crat. 246 b; ἐντεῦθέν ποθεν, Phaedr. 270 c; ἐκ βιβλίου ποθὲν ἀκούσας, 268 c; ἀρχόμενοί ποθεν ἄνωθεν, Phil. 44 d; Sp. überall. – Mit dem Vorigen auf ποσ zurückzuführen.

French (Bailly abrégé)

1adv. ou particule enclit.
de quelque part ; ἐντεῦθέν ποθεν de quelque endroit là.
Étymologie: *πός, -θεν.
2neutre de ποθείς, part. ao. Pass. de πίνω.

English (Autenrieth)

enclitic indef. adv., from somewhere, Od. 24.149; freq. w. εἰ.