ἀγλαόκαρπος
δὶς ἐξαμαρτεῖν ταὐτὸν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ → a wise man should not keep making the same mistake, a wise man should not repeat the same mistake, doing twice the same mistake is not a wise man's doing, making the same mistake twice does not befit the wise, making the same mistake twice does not belong to a man who is wise, making the same mistake twice does not belong to a wise man, the wise man does not make the same mistake twice, to commit the same sin twice is not a sign of a wise man, it is unwise to err twice
English (LSJ)
ον, (καρπός A)
A bearing beautiful or goodly fruit, of fruit-trees, ῥοιαί Od.7.115, 11.589; Σικελία Pi.Fr.106; εἰρήνη Epigr. ap. SIG274 (Delph., iv B. C.): of Demeter and the Nymphs, givers of the fruits of the earth, h.Cer.4,23. II (καρπός B) with fair wrists, of Thetis, Pi.N.3.56 (v.l. ἀγλαόκολπος).
German (Pape)
[Seite 16] mit schönen Früchten, Hom. μηλέαι, Od. 7, 115. 11, 589; Σικελία Pind. frg. 73; ἐλαῖαι Hom. H. Cer. 23 (wie Opp. H. 4, 272; vgl. darüber Plut. Symp. 5, 8); doch ist ἑταῖραι vorzuziehen, in der Bdtg wie auch v. 4 Δημήτηρ die schöne Früchte verleihende heißt (so auch Orph. H. 1, 6; Νύμφαι ib. 51), u. Θέτις bei Pind. N. 3, 56 (ed. II. Böckh.), wo nicht an schönhändig zu denken, sondern die schöne Kinder gebärende.
Greek (Liddell-Scott)
ἀγλαόκαρπος: -ον, ὁ φέρων ὡραίους ἢ χρησίμους καρπούς, περὶ ὀπωροφόρων δένδρων· μηλέαι ἀγλ., Ὀδ. Η. 115, Λ. 589· ἀγλ. Σικελία Πινδ. Ἀποσπ. 83· οὕτως ἐν Ὕμ. Ὁμ. εἰς Δήμ. 4, 23, ἔνθα κεῖται ὡς ἐπίθ. τῆς Δήμητρος καὶ τῶν Νυμφῶν, ὡς δοτήρων τῶν καρπῶν τῆς γῆς· καὶ ἐν Πινδ. Ν. 3. 97, τῆς Θέτιδος ὡς εὐλογούσης τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας τῆς γυναικός, ἴδε Böckh. ἐν τόπῳ (56), ἤ, κατ’ ἄλλους, ὡς ἐχούσης κομψὴν χεῖρα, ἢ τικτούσης ἀγλαὰ τέκνα.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux fruits splendides.
Étymologie: ἀγλαός, καρπός.
English (Autenrieth)
with shining fruit; of orchard trees, Od. 7.115.
English (Slater)
ἀγλᾰόκαρπος, -ον
a with splendid fruit ἀπὸ τᾶς ἀγλαοκάρπου Σικελίας fr. 106. 6.
b with beautiful wrists [ἀγλαόκαρπον Νηρέος θύγατρα (v.l. ἀγλαόκολπον, -καρνον, -κρανον.) (N. 3.56) ] ἁ δὲ τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας ὥρας fr. 30. 6.
