γαρύω
εἰ γάρ κεν καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο καὶ θαμὰ τοῦτ᾽ ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ τὸ γένοιτο → for if you add only a little to a little and do this often, soon that little will become great (Hesiod W&D, 361-362)
German (Pape)
Greek (Liddell-Scott)
γᾱρύω: μέλλ. –ύσω, Δωρ. ἀντὶ γηρύω, Πίνδ.
English (Slater)
γᾱρῠω (γαρᾰετον, γαρᾰει coni.; -ᾰων; -ᾰέμεν, -ᾰεν codd.: impf. γάρᾰον; fut. med. pro act. γαρσομαι)
1 give voice; speak, sing (of) abs., or c. acc. εἰ δ' ἄεθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἦτορ (γαρύειν Hartung) (O. 1.3) μαθόντες δὲ ἄκραντα γαρύετον Διὸς πρὸς ὄρνιχα θεῖον (γαρυέτων coni. Bergk: ἀντιβοῶντες paraphr.: αἰνίττεται Βακχυλίδην καὶ Σιμωνίδην. Σ.) (O. 2.88) μῆτίν τε γαρύων παλαιγόνων οὐ ψεύσομ (O. 13.52) τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι γάρυον τοιαῦτ (P. 4.94) τὸ δ' ἐμὸν γαρύει ἀπὸ Σπάρτας ἐπήρατον κλέος (Wil.: γαρύετ codd.: γαρύεντ dett.: γαρύειν Hermann, qui post ἐμὸν distinxit) (P. 5.72) ποτίφορον δὲ κόσμον ἔλαχες γλυκύ τι γαρυέμεν (N. 3.32) βασιλῆα δὲ θεῶν πρέπει δάπεδον ἂν τόδε γαρυέμεν ἡμέρᾳ ὀπί (N. 7.83) γαρύσομαι τοῦδ' ἀνδρὸς ἐν τιμαῖσιν ἀγακλέα τὰν Ἀσωποδώρου πατρὸς αἶσαν (I. 1.34) dub., ?c. acc. & inf., ἄγγελος ἔβαν πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο τοὺς ἐνέποισιν ἱερούς, Ἀλκίμιδα, σέ γ' ἐπαρκέσαι κλειτᾷ γενεᾷ (Turyn: τό γ' ἐπάρκεσε codd.: v. ἐπαρκέω) (N. 6.58)
