ἁγιαστικός
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Greek (Liddell-Scott)
ἁγιαστικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ προωρισμένος εἰς καθιέρωσιν. Ἀθαν, 1, 109· ἔλαιον κτλ. Ἐκκλ.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
santificador ref. al Espíritu Santo ἡ ἁ. ἐνέργεια Ath.Al.M.26.580A, τὸ πνεῦμα ... πάσης τῆς κτίσεως ... ἁγιαστικόν Gr.Nyss.Ref.Eun.317.7, ἡ ἁ. δύναμις Basil.Ep.214.4
•esp. en la herejía pneumatómaca (τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον) θεότητος ... ἀπολειπόμενον, ἁγιαστικῆς ... πεπληρωμένον Eunom.Cyz.Apol.25
•pero como cualidad propia de la Trinidad en la refutación de esa herejía ἡ ἁ. ἐξουσία Basil.Ep.189.7.
