ἀγορητής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A speaker, Ep. word, chiefly used of Nestor, λιγὺς Πυλίων ἀ. Il.1.248, al., cf.Ar.Nu.1057, Timo 30.1.    II = ἀγορανόμος, or perh. public auctioneer, OGI262.20 (pl., Baetocaece).

German (Pape)

[Seite 21] ὁ, Sprecher in der Versammlung, Hom. öfter, z. B. vom Nestor λιγὺς Πυλίων ἀγ. Il. 1. 248. 4, 293, u. so Ar. Nubb. 1055; aber auch vom Thersites Hom. Il. 2. 246; Timon. bei Diog. L. 3, 7 vom Plato.

Greek (Liddell-Scott)

ἀγορητής: -οῦ, ὁ, (ἀγοράομαι) ῥήτωρ· Ἐπ. λεξ. κατ’ ἐξοχὴν ἐπὶ τοῦ Νέστορος λεγομένη, λιγὺς Πυλίων ἀγορητής, Ἰλ. Α. 248, καὶ ἀλλ. Πρβλ. Ἀριστοφ. Νεφ. 1057. ΙΙ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 4474, ἀγορητὴς φαίνεται νὰ σημαίνῃ, = ἀγορανόμος.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
qui parle en public, orateur.
Étymologie: ἀγοράομαι.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ

• Prosodia: [ᾰ-]

• Morfología: [sup. ἀγορητότατος Hsch., ἀγορήτατος EM α 185]
1 oradorde Peleo βουληφόρος ἠδ' ἀ. Il.7.126, de los ancianos ἀγορηταὶ ἐσθλοί Il.3.150, esp. de Néstor λιγὺς ἀγορητής Il.1.248, 4.293, cf. Ar.Nu.1057, de Tersites λιγύς περ ἐὼν ἀ. Il.2.246, cf. 19.82, Od.20.274, de Platón, Timo SHell.804, Cleom.2.1.491
•sup. ἀγορητότατος· λογιώτατος Hsch., EM l.c.
2 funcionario del ágora prob. rematador de subastas, IGLS 4028.34 (III d.C.), cf. ἀγορητάς· τοὺς ἐν ἀγορᾷ ἀναστρεφομένους EM α 186.