ἔκκλισις
English (LSJ)
εως, ἡ,
A turning out of one's course, deflexion, τῆς σελήνης Plu.2.929c (pl.). 2 tendency, Arist.Pr.863b24. II dislocation, Hp.Art.62. III avoidance, refusal, opp.αἵρεσις, Cleanth.Stoic.1.129(pl.) ; opp.ἐκλογή, Stoic.3.190 ; opp. ὄρεξις, Epict.Ench.2 ; τῶν ὀχληρῶν S.E.M.1.51 ; τῆς βλάβης Gal.13.124, cf. Plot.1.4.6, etc. IV moral declension, ib.8.15.
German (Pape)
[Seite 763] ἡ, das Abweichen; τῆς σελήνης Plut. fac. orb. lun. 16 M.; das Vermeiden, Ggstz ὄρεξις, Epict. enchir. 1.
Greek (Liddell-Scott)
ἔκκλισις: -εως, ἡ, τὸ παρεκλίνειν ἐκ τῆς τακτικῆς πορείας, λοξοδρομία, Πλούτ. 2. 929C. ΙΙ. ἐξάρθρωσις, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 827.
French (Bailly abrégé)
εως (ἡ) :
1 déclinaison d’un astre;
2 action d’éviter.
Étymologie: ἐκκλίνω.
Spanish (DGE)
-εως, ἡ
I 1medic. dislocación ἢν μὴ πάνυ μεγάλη ἡ ἔ. ᾖ Hp.Art.62.
2 desviación de la luna en latitud, Plu.2.929c, de los humores corporales, Hp.Hum.1.
3 inclinación, tendencia ἡ εἰς ἀλέαν ἔ. Arist.Pr.863b24.
II rechazo, repulsa op. αἵρεσις Cleanth.Stoic.1.129, op. ὄρεξις Epict.Ench.2, Plot.1.8.15, Simp.in Epict.39.10, 13, op. ἐκλογή c. gen. obj. ἔ. τῶν τούτοις ἐναντίων Chrysipp.Stoic.3.190, τῶν ὀχληρῶν S.E.M.1.51, τῆς βλάβης Gal.13.124, cf. Plot.1.4.6.
