ἀπειλητήρ

English (LSJ)

ῆρος, ὁ,

   A threatener, boaster, Il.7.96, Call.Del.69, AP6.95 (Antiph.): as Adj., Nonn.D.4.378,al.:—fem. ἀπειλ-ήτειρα, ib.2.257.

German (Pape)

[Seite 283] ῆρος, ὁ, der Droher, Großprahler, Il. 7, 96; μύωψ Antiphil. 4 (VI, 95).

Greek (Liddell-Scott)

ἀπειλητήρ: ῆρος, ὁ, ὁ ἀπειλὰς ἐκφέρων, κομπαστής, Ἰλ. Η. 96, Καλλ. εἰς Δῆλ. 69, Ἀνθ. Π. 6. 95: -ήτειρα, ἡ, ὡς θηλ. ἐπίθ., Νόνν. Δ. 2. 257.

French (Bailly abrégé)

ῆρος;
adj. m.
1 qui menace;
2 fanfaron, vantard.
Étymologie: ἀπειλέω.

English (Autenrieth)

ῆρος: boaster, pl., Il. 7.96†.

Spanish (DGE)

-ῆρος, ὁ
1 fanfarrón ὤ μοι, ἀπειλητῆρες, Ἀχαιΐδες, οὐκέτ' Ἀχαιοί Il.7.96.
2 amenazador μίμνον ἀπειλητῆρες Call.Del.69
•como adj. μύωψ AP 6.95 (Antiphil.), δεσμός Nonn.D.4.366.