δισταγμός
From LSJ
οἱ βάρβαροι γὰρ ἄνδρας ἡγοῦνται μόνους τοὺς πλεῖστα δυναμένους καταφαγεῖν καὶ πιεῖν → for great feeders and heavy drinkers are alone esteemed as men by the barbarians
German (Pape)
[Seite 643] ὁ, das Zweifeln, der Zweifel, Plut. Apophth. Lac. p. 191 u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
δισταγμός: ὁ, (διστάζω) ἀμφιβολία, ἐνδοιασμός, Πλούτ. 2. 214Ε.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
doute, incertitude.
Étymologie: διστάζω.
Spanish (DGE)
-οῦ, ὁ
1 duda, incertidumbre Agatharch.21, Phld.Rh.2.183Aur., D.T.Fr.45, A.D.Synt.264.27, Plu.2.214f, Amph.Ep.Syn.43, Steph.in Hp.Progn.126.14, Porph.ad Il.11.28, Sch.Er.Il.2.72b, 339a, Sch.Ar.Eq.22a.
2 vacilación Herm.Sim.9.28.4, Eus.HE 10.6.3.
