δουρικλυτός
Πολλοὺς τρέφειν εἴωθε τἀδικήματα → Multos consuevit alere iniuria et nefas → Gar viele sind's, die Unrechttun zu nähren pflegt
English (LSJ)
ον, = foreg., Il.2.645, Od. 15.544, Archil.3: dat. pl. δουρικλύτοις (sic) A.Pers.85 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 663] speerberühmt; bei Homer öfters von Kriegshelden, z. B. Iliad. 11, 401 Odyss. 15, 544; Apoll. Lex. Hom. p. 60, 1 Δουρικλυτός, ἀπὸ μέρους, κατὰ τὰς μάχας κλυτός; man könnte auch daran denken, getrennt δουρὶ κλυτός zu schreiben, s. Scholl. Herodian. Iliad. 10, 109; vgl. noch δουρικλειτός; – Archil. frg. 50; ἄνδρες Aesch. Pers. 85. wo δουρικλύτοις ἀνδράσι accentuirt wird; vgl. Buttm. Lexil. II p. 254.
French (Bailly abrégé)
οῦ;
c. δουρικλειτός.
Étymologie: δόρυ, κλυτός.
Spanish (DGE)
(δουρῐκλῠτός) -όν
famoso por su lanza epít. de héroes homéricos Il.2.645, Od.15.544, etc., δεσπόται Εὐβοίης δουρικλυτοί Archil.9.5, de los griegos δουρικλυτοῖς ἀνδράσι A.Pers.85, de Euforbo αἰζηοῦ ποθέων δουρικλυτοῦ Orph.L.439, paród. del pez ἔλλοψ Matro SHell.534.69.
