δυσπαθέω
Ὅρκον δὲ φεῦγε καὶ δικαίως κἀδίκως (κἂν δικαίως ὀμνύῃς) → Iurare fugias, vere, falso, haud interest → Zu schwören meide, gleich ob richtig oder falsch
English (LSJ)
A suffer a hard fate, Mosch.4.84; of sickness, suffer severely, ῥινῷ δ. Nic.Th.381; to be in a bad way, Plb.29.7.4. II to be impatient, ἐπί τινι, πρός τι, Plu.Aem.36, Per.33; ἔν τινι Id.2.77e.
German (Pape)
[Seite 685] schwer, heftig leiden, Masch. 4, 84; Nic. Th. 381; bes. = ungeduldig sein im Leid, ἐπί τινι, Plut. Aemil. 36; πρός τι, Pericl. 33; mit folgdm ot, Oaes. 38; absol., Cic. 37.
Greek (Liddell-Scott)
δυσπᾰθέω: πάσχω δεινῶς, Μόσχ. 4. 84, Νίκ. Θ. 381. ΙΙ. Δυσφορῶ, ἀγανακτῶ, Λατ. aegre ferre. Πολύβ. Exc. Vat. 428· ἐπί τινι, πρός τι Πλούτ. Αἰμιλ. 36, Περικλ. 33· ἔν τινι ὁ αὐτ. 2. 77Ε.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
être désagréablement affecté ; supporter avec peine ou avec impatience.
Étymologie: δυσπαθής.
Spanish (DGE)
(δυσπᾰθέω)
• Morfología: [gener. part.]
I sent. fís.
1 sufrir molestias, sentir dolor ῥινῷ δυσπαθέοντες Nic.Th.381, περὶ τὴν ἄνω κοιλίαν Mnesith.Ath.17.23.
2 estar en una difícil situación, pasarlo mal θεωρῶν ... δυσπαθοῦντα καὶ συγκλειόμενον τὸν Περσέα πανταχόθεν Plb.29.7.4, cf. Plu.2.106a.
II sent. moral
1 sufrir un destino cruel τέκνον δυσπαθοῦν Mosch.4.84.
2 sufrir c. dat. o giro prep. de causa ἐπὶ ταῖς τοιαύταις συμφοραῖς Plu.2.105e, ἐν δὲ τῷ φιλοσοφεῖν δυσπαθῶν Plu.2.77e
•estar alterado, apenado πρὸς τὰ γινόμενα Plu.Per.33.
