δυσοίζω

From LSJ
Revision as of 12:26, 21 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (big3_12)

Σοφὸς γὰρ οὐδείς, ὃς τὰ πάντα προσκοπεῖ → Omnia vel sapiens nemo est, qui prospexerit → Denn keinen Weisen gibt's, der alles sieht vorher

Menander, Monostichoi, 486
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δῠσοίζω Medium diacritics: δυσοίζω Low diacritics: δυσοίζω Capitals: ΔΥΣΟΙΖΩ
Transliteration A: dysoízō Transliteration B: dysoizō Transliteration C: dysoizo Beta Code: dusoi/zw

English (LSJ)

(aor.

   A ἐδύσοιξα Hsch.), to be distressed, E.Rh.724 (lyr.); fear, tremble at, οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ A.Ag.1316:— Med., fear, E.Rh.805. (Lacon. acc. to Hsch.)

German (Pape)

[Seite 685] (vgl. ὀϊζύς, von οὶ), sehr betrübt sein, jammern; φόβῳ Aesch. Ag. 1489; vgl. Eur. Rhes. 724. – Med., μηδὲν δυσοίζου πολεμίους δρᾶσαι τάδε, fürchte nicht, Eur. Rhes. 805.

Greek (Liddell-Scott)

δυσοίζω: λυποῦμαι, στενοχωροῦμαι, Εὐρ. Ρήσ. 724· καὶ ἐν τῷ μέσ., φοβοῦμαι, αὐτόθι 805. ΙΙ. ἐν τῷ οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1316, τὸ δ. φόβῳ φαίνεται = φοβοῦμαι, φοβοῦμαί τι, τρέμω ἐνώπιόν τινος. (Τὸ ἁπλοῦν οἴζω ἀναφέρεται μόνον ὑπὸ Ἀπολλ. Δυσκ. ἐν Α. Β. 538· πρβλ. οἰμώζω ἐκ τοῦ οἵμοι).

French (Bailly abrégé)

seul. prés.
être effrayé, redouter, craindre.
Étymologie: δυσ-, *οἴζω, cf. οἰζύς.

Spanish (DGE)

• Morfología: [aor. ἐδύσοιξα Hsch.ε 537]
lamentar, gemir c. ac. οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ no gimo por miedo, como un pájaro ante un matorral A.A.1316, cf. E.Rh.724, tb. en v. med. μηδὲν δυσοίζου E.Rh.724, cf. Hsch.

• Etimología: Comp. sobre δύσοικτος.