Βενιαμίν

From LSJ

Ἔνιοι δὲ καὶ μισοῦσι τοὺς εὐεργέτας → Nonnulli oderunt adeo beneficos sibi → Es hassen manche sogar ihre Wohltäter

Menander, Monostichoi, 171

English (Abbott-Smith)

Βενιαμίν, (Rec. -μίν), ὁ, indecl. (Heb. בֶּנְיָמִין),
Benjamin: Ac 13:21, Ro 11:1, Phl 3:5, Re 7:8.†

English (Strong)

of Hebrew origin (בִּנְיָמִן); Benjamin, an Israelite: Benjamin.

English (Thayer)

(Βενιάμειν L T Tr WH; see WH's Appendix, p. 155, and under the word εἰ, ἰ), ὁ (בִּנְיָמִין, i. e. בֶּן־יָמִין, son of the right hand, i. e. of good fortune, Benjamin, Jacob's twelfth son; φυλή Βενιαμίν the tribe of Benjamin: Revelation 7:8.

Chinese

原文音譯:Beniam⋯n 編雅明
詞類次數:專有名詞(4)
原文字根:兒子-右(手)
字義溯源:便雅憫;以色列十二支派之一,字義:幸福右手之子,源自希伯來文(בִּנְיָמִין‎ / בֶּן־יָמִין‎)=右手之子);由(בֵּן‎ / בְּנׄו‎ / לַבֵּן‎)=子孫)與(יָמִין‎)=右,對)組成,其中 (בֵּן‎ / בְּנׄו‎ / לַבֵּן‎)出自(בָּנָה‎)=建造),而 (יָמִין‎)出自(יָמַן‎)=右的,對的)
出現次數:總共(4);徒(1);羅(1);腓(1);啓(1)
譯字彙編
1) 便雅憫(4) 徒13:21; 羅11:1; 腓3:5; 啓7:8