γηοῦχος
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφής οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς -> Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
Sophocles, Antigone, 883| Full diacritics: γηοῦχος | Medium diacritics: γηοῦχος | Low diacritics: γηούχος | Capitals: ΓΗΟΥΧΟΣ |
| Transliteration A: gēoûchos | Transliteration B: gēouchos | Transliteration C: gioychos | Beta Code: ghou=xos |
English (LSJ)
ον, (ἔχω)
A land-holding, Eust.1392.23; cf. γαιήοχος.
Greek (Liddell-Scott)
γηοῦχος: -ον, (ἔχω) ὁ ἔχων, κατέχων γῆν, Εὐστ. 1392. 23, πρβλ. γαιήοχος.
Greek Monolingual
γηοῡχος, -ον (Μ)
αυτός που έχει γη, ο ιδιοκτήτης γης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γη + -ούχος < έχω].
- Αναζήτηση σε: Google | Τριανταφυλλίδη | Βικιπαίδεια | Βικιλεξικό | slang.gr | Κάτο