γλωσσοκάτοχος: -ον, ὁ κρατῶν τὴν γλῶσσαν ἤρεμον·― τὸ γλωσσοκάτοχον, Π. Αἰγιν. 156, ὄργανον, δι’ οὗ κρατεῖται ἡ γλῶσσα.
die Zunge haltend, ὄργανον, ein chirurgisches Instrument, Medic.