δολόμητις
ὁκόσα γὰρ ὑπὰρ ἐκτρέπονται ὁποίου ὦν κακοῦ, τάδε ἐνύπνιον ὁρέουσι ὥρμησε → for whatever, when awake, they have an aversion to, as being an evil, rushes upon their visions in sleep (Aretaeus, Causes & Symptoms of Chronic Disease 1.5.6)
English (LSJ)
ι, crafty of counsel, wily, of persons, Od.1.300; Ἀφροδίτα prob. in Simon.43; ἀπάτα A. Pers.93 (lyr.).
Spanish (DGE)
-ιος
1 de pers. y dioses artero, mentiroso, engañoso Αἴγισθος Od.1.300, Κλυταιμνήστρη Od.11.422, ἀπάτα θεοῦ A.Pers.93, de Helena, Triph.487, Κύπρις Colluth.81, de la luna, Orác. en TAM 3(1).34C.48 (Termeso II d.C.), ἀκοίτης de Plutón, Nonn.D.6.96, de Prometeo, Nonn.D.2.576, como epít. de Apate, Nonn.D.8.126, 176.
2 de anim. artero, astuto σηπίη Opp.H.2.120.
German (Pape)
[Seite 655] ιος, Listen ersinnend, listig, verschlagen, verschmitzt, heimtückisch. S. über den Accent Herodian. Scholl. Iliad. 9, 571 u. vgl. πολύμητις. Bei Homer δολόμητις sechsmal: Αἴγισθον δολόμητιν Versanfang Odyss. 1, 300. 3, 198. 308, Αἴγισθος δολόμητις Versanfang Odyss. 3, 250. 4, 525, Κλυταιμνήστρη δολόμητις Versende Odyss. 11, 422. – Aesch. Pers. 93 δολόμητιν ἀπάταν; Col 81 δ. Κύπρις.
French (Bailly abrégé)
ιος, acc. ιν (ὁ, ἡ)
c. δολομήτης.
Greek (Liddell-Scott)
δολόμητις: ι, ἔχων πανοῦργον γνώμην, δόλιος, ἐπὶ προσώπων, Ὀδ. Α. 300, κτλ.· ἀπάτα Αἰσχύλ. Πέρσ. 93.
Russian (Dvoretsky)
δολόμητις: ιος adj. Hom., Aesch. = δολιόμητις.
