θυτήρ

English (LSJ)

θυτῆρος, ὁ, sacrificer, slayer, A.Ag. 224,240 (both lyr.), S.Tr.613, al.: coupled with μάντις, Call.Iamb.1.221.

German (Pape)

[Seite 1228] ῆρος, ὁ, der Opferer, Opferpriester, Aesch. Ag. 217. 231 Soph. Tr. 610. 1182.

French (Bailly abrégé)

ῆρος (ὁ) :
sacrificateur, prêtre.
Étymologie: θύω¹.

Russian (Dvoretsky)

θῠτήρ: ῆρος ὁ совершающий жертвоприношение, жрец Aesch., Soph.

Greek (Liddell-Scott)

θῠτήρ: ῆρος, ὁ, (θύω Α) ὁ θύων, σφάζων, θυσιαστής, Αἰσχύλ. Ἀγ. 225, 240, Σοφ. Τρ. 613, 661, 1192.

Greek Monolingual

θυτήρ, -ήρος, ὁ (Α) [θύω (I)]
αυτός που θυσιάζει, ο θύτης.

Greek Monotonic

θῠτήρ: -ῆρος, ὁ (θύω Α), θυσιαστής, σφαγέας, σε Αισχύλ., Σοφ.

Middle Liddell

θῠτήρ, ῆρος, [θύω1]
a sacrificer, slayer, Aesch., Soph.