κασσιτερᾶς
From LSJ
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
English (LSJ)
ᾶτος, ὁ, tinker, BGU9 iv 22, 1087 iv 9 (iii A.D.).
Greek Monolingual
κασσιτερᾱς, ὁ (Α)
κασσιτερωτής, γανωτής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κασσίτερος + κατάλ. -ᾶς (πρβλ. αρτυματάς, λαχανάς)].
