κομπώνω
From LSJ
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
Greek Monolingual
(Μ κομπώνω)
1. εξαπατώ, ξεγελώ («καὶ τώρα τὸν ἐμπόδισε κι' εὑρέθη κομπωμένος», Χρον. Moρ.)
2. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) κομπωμένος, -η, -ο
α) ψεύτικος, απατηλός
β) φαντασμένος, επηρμένος
μσν.
δένω κάποιον με μάγια.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < κομβῶ, -όω ή κομβώνω «περιγελώ» με κλειστοποίηση (τροπή του συμφωνικού συμπλέγματος -μβ- σε -μπ-)].
