κόφτης

Greek Monolingual

και κόπτης, ο θηλ. κόπτρια και κόφτρα
1. τεχνίτης ειδικός στο να κόβει υφάσματα ή δέρματα για κατασκευή ενδυμάτων ή υποδημάτων
2. (το αρσ.) εργαλείο με το οποίο κόβονται ή υφίστανται κατεργασία σκληρά αντικείμενα, αλλ. κοπέας
3. κόλακας
4. το θηλ. η κόφτρα
έξυπνη και επιτήδεια γυναίκα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κόπτω. Ο τ. κόφτης < κόπτης με τροπή του συμφωνικού συμπλέγματος -πτ- σε -φτ- (πρβλ. πτύω > φτύνω)].