μεγαλόνοος

English (LSJ)

μεγαλόνοον, contr. μεγαλόνους, μεγαλόνουν,
A great-minded, magnanimous, Adam.1.11, al.; τὸ φύσει μ. J.BJ1.21.5, cf. 5.5.8, Luc.Im.18: metapl. pl. -νοες Polem.Phgn.29.
II elevated in diction, ὕμνοι Men.Rh. p.336 S. (Comp.-ούστερος).

German (Pape)

[Seite 106] zsgzgn -νους, von großem Verstande, hohem Sinne, Luc. Imag. 18; über μεγαλόνοες vgl. Lob. zu Phryn. 453.

French (Bailly abrégé)

οος, οον;
doué d'un grand esprit ; τὸ μεγαλόνουν grand esprit, génie.
Étymologie: μέγας, νόος.

Russian (Dvoretsky)

μεγᾰλόνοος: стяж. μεγᾰλόνους 2 наделенный великим умом Luc.

Greek (Liddell-Scott)

μεγᾰλόνοος: -ον, συνῃρ. -νους, ουν, ὁ μέγαν νοῦν ἔχων, Λουκ. Εἰκόν. 18· περὶ τοῦ κατὰ μεταπλασμὸν πληθ. -νοες, ἴδε Λοβεκ. Φρύν. 453.

Greek Monotonic

μεγᾰλόνοος: -ον, συνηρ. -νους, -ουν, ευφυής, σε Λουκ.