μεταλλίτης

English (LSJ)

[ῑ], ου, ὁ, fem. μεταλλῖτις, ιδος, containing minerals, γῆ Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

μεταλλίτης: -ου, ὁ, μεταλλικός, θηλ. -ῖτις, ῐδος, «γῆ τις» Ἡσύχιος.

Greek Monolingual

ο, θηλ. μεταλλίτις και μεταλλίτιδα (Α μεταλλίτης, θηλ. μεταλλῖτις, -ίτιδος)
αυτός που εμπεριέχει μεταλλεύματα
νεοελλ.
φρ. «μεταλλίτις γη» ή «μεταλλίτιδες άμμοι»
(πετρογρ.) είδος άμμων οι οποίες εκτός τών κόκκων χαλαζία περιέχουν ψήγματα πολύτιμων μετάλλων, καθώς και θραύσματα πολύτιμων λίθων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέταλλο + κατάλ. -ίτης και -ῖτις (πρβλ. αιματίτης)].