οντότητα
From LSJ
τὸ γὰρ εὖ πράττειν παρὰ τὴν ἀξίαν ἀφορμὴ τοῦ κακῶς φρονεῖν τοῖς ἀνοήτοις γίγνεται → undeserved success engenders folly in unbalanced minds
Greek Monolingual
η (ΑΜ ὀντότης) [[ον, όντος]]
1. η αφηρημένη έννοια του όντος, ύπαρξη, υπόσταση, το είναι
2. πραγματικότητα, αλήθεια
νεοελλ.
1. καθετί το οποίο αποτελεί την ουσία ενός πράγματος
2. (κατ' επέκτ.) η ίδια η ουσία
3. το ίδιο το υπάρχον, η αυτοτελής ύπαρξη, η ατομική αυθυπαρξία, η ατομικότητα, η προσωπικότητα («είναι άνθρωπος χωρίς οντότητα»)
4. (λογ.) καθετί που έχει ύπαρξη, αλλά είναι απροσδιόριστο ως προς το ποιόν και τις σχέσεις του.
