οχυρωματικός

Greek Monolingual

-ή, -ο
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην οχύρωση ή αυτός που συντελεί στην οχύρωση («οχυρωματικά έργα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < οχύρωμα. Η λ. μαρτυρείται από το 1845 στον Β. Σαπουντζάκη].