οἰησίσοφος

English (LSJ)

[ῐ], ον, wisein his own conceit, Ph.1.125, Procl.in Cra.p.67 P.

German (Pape)

[Seite 298] sich weise dünkend, Clem. Al.

Greek (Liddell-Scott)

οἰησίσοφος: -ον, ὁ οἰήσει σοφός, ὁ νομίζων ἑαυτὸν σοφόν, δοκησίσοφος, Κλήμ. Ἀλ. 454, 456· οἰησισοφία, ἡ, ἀλαζονεία ἐπὶ σοφίᾳ, δοκησισοφία, Ἰω. Χρυσ. Χ, 35Β.

Greek Monolingual

οἰησίσοφος, -ον (ΑΜ)
αυτός που θεωρεί αλαζονικά τον εαυτό του σοφό, ο δοκησίσοφος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οἴησις + σοφός (πρβλ. δοκησίσοφος)].