παντακύριος

English (LSJ)

παντακύριον, all-supreme, dub. in PMag.Lond.46.139.

Greek (Liddell-Scott)

παντακύριος: -ον, πάντων κύριος, παντακύριε βασιλεῦ Pag. mag. PK. XLVI (saec IV) 139.

Greek Monolingual

-ον, Α
κύριος τών πάντων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο) + κύριος.