παρώρειος
From LSJ
οὗ δ' ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός → he on whom Love has laid no hold is obscure | he whom Love touches not walks in darkness
German (Pape)
[Seite 530] = παρόρειος, Strab. 12, 8, 13.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
situé le long d'une montagne, d'une chaîne de montagnes.
Étymologie: παρά, ὄρος.
