πεποίθηση
From LSJ
ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον → though I speak with the tongues of men and of angels and have not charity I am become as sounding brass or a tinkling cymbal
Greek Monolingual
η / πεποίθησις, -ήσεως, ΝΑ
τόλμη, θάρρος που πηγάζει από την πίστη σε κάτι ή από τη βεβαιότητα για κάτι («ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ», ΚΔ)
νεοελλ.
1. ακλόνητη πίστη και σταθερή βεβαιότητα για την πραγματική υπόσταση ή την αλήθεια ενός πράγματος
2. καθετί που πιστεύει ή φρονεί κανείς, φρόνημα, ιδέα, αντίληψη, δοξασία (α. «πολιτικές πεποιθήσεις» β. «θρησκευτικές πεποιθήσεις»)
αρχ.
εμπιστοσύνη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παρακμ. πέποιθα του πείθω + κατάλ. -σις].
