πολυήγορος

German (Pape)

[Seite 662] viel redend, geschwätzig; Φρόντις, Philisc. ep. (App. 96); Orph. Arg. 487 von der Argo.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
aux longs discours.
Étymologie: πολύς, ἀγορεύω.

Greek Monotonic

πολυήγορος: -ον (ἀγορεύω), αυτός που λέει πολλά, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

πολυήγορος: многоговорящий, говорливый (sc. γυνή Anth.).

Middle Liddell

πολυ-ήγορος, ον, ἀγορεύω
much-speaking, Anth.