πολύλοφος

Greek Monolingual

-η, -ο, Ν
(για τόπο) αυτός που έχει πολλούς λόφους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ- + λόφος (πρβλ. επτάλοφος). Η λ. μαρτυρείται από το 1808 στον Κυριακό Καπετανάκη].