στηθοκατάρρους

Greek Monolingual

ο, Ν
ιατρ. κατάρρους του στήθους, παλαιός όρος για την τραχειίτιδα και τη βρογχίτιδα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στήθος + κατάρρους. Η λ. μαρτυρείται από το 1850 στον Ι. Σκυλίσση].