ἀπόρρωξ
σωφροσύνη τὸ περὶ τὰς γυναῖκας → temperance in relation to women
Greek (Liddell-Scott)
ἀπόρρωξ: -ῶγος, ὁ, ἡ, (ἀπορρήγνυμι) ἀποκεκομμένος, ἀπότομος, κρημνώδης, Λατ. praeruptus, ἀκταὶ Ὀδ. Ν. 98· πέτρα Ξεν. Ἀν. 6. 4, 2, πρβλ. Καλλ. Λουτρ. Παλλ. 41· καὶ ἄνευ τῆς λέξ. πέτρα, κρημνὸς, Πολύβ. 7. 6, 3, κλ.: ἄβυσσος, Ἰωσήπ. Ἰουδ. Π. 1. 21, 3. ΙΙ. ὡς θηλ. οὐσιαστ., μέρος ἀποσπασθὲν, Κωκυτὸς θ’, ὅς δὴ Στυγὸς ὕδατός ἐστιν ἀπορρώξ, βραχίων ἢ διακλάδωσις τῆς Στυγ., Ἰλ. Κ. 514, πρβλ. Β. 755· ἀλλὰ τόδ’ ἀμβροσίης καὶ νέκταρός ἐστιν ἀπορρώξ, εἶναι ἀπόρροια ἢ «ἀπόσταγμα» (Ἡσύχ.) τῆς ἀμβρ. καὶ τοῦ νέκταρος, Ὀδ. Ι. 359· ἀπ. Ἐρινύων, μέλος τῶν Ἐρινύων, Ἀριστοφ. Λυσ. 813· ἡ δὲ προφητείη δίης φρενός ἐστιν ἀπ. Χρησμ. παρά Λουκ. ἐν Ἀλεξ. 40· μελέων ὀλίγη τις ἀπ., μικρόν τι μέρος μελῳδίας, Ἀνθ. Π. 7. 571· ἀπ. δραχμαίη, μέρος ἔχον βάρος μιᾶς δραχμῆς, Νικ. Θ. 519· Δημάδης ἔλεγε τὴν Σάμον ἀπορρῶγα τῆς πόλεως Ἀθήν. 99D.
