ἀργυρῖτις
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
Middle Liddell
ἄργυρος, silver ore, Xen.
French (Bailly abrégé)
ιδος
adj. f.
qui contient de l'argent ; subst. ἡ ἀργυρῖτις minerai mêlé d'argent, d'où mine d'argent.
Étymologie: ἄργυρος.
Spanish (DGE)
-ιδος
I adj. fem. que contiene plata, argentífero γῆ Posidon.239, D.S.5.36, Gal.12.184, βῶλος Plb.34.9.10, ψάμμος Dsc.5.94.
II subst. ἡ ἀ.
1 mena argentífera κατεργασάμενος τὴν ἀργυρῖτιν doc. en D.37.28, φλὲψ ἀργυρίτιδος X.Vect.1.5, cf. 4.4.
2 monóxido de plomo blanco (λιθάργυρος) ... ἡ δὲ πελιὰ ἀργυρῖτις Dsc.5.87, cf. Hsch.
3 bot. mercurial anual, Mercurialis annua L., Ps.Dsc.4.189, Ps.Apul.Herb.83.15.
German (Pape)
ιδος, fem. zu ἀργυρίτης, γῆ, silberhaltige Erde, Strab.; βῶλος Pol. 34.9; φλὲψ ἀργυρίτιδος Xen. Vect. 1.5; dah. geradezu Silberbergwerk, 11.45; vgl. Dem. 37.28.
Russian (Dvoretsky)
ἀργῠρῖτις: ιδος adj. f серебряная или содержащая серебро (βῶλος Polyb.).
ιδος ἡ (sc. γῆ)
1 серебряная руда Xen.;
2 серебряный рудник Xen., Dem.
Greek Monotonic
ἀργῠρῖτις: -ιδος, ἡ (ἄργυρος), ακατέργαστος άργυρος, άμμος που περιέχει ψήγματα αργύρου, σε Ξεν.
