ἀστή
Ὡς ἡδὺ δούλῳ δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν → Quam dulce servo lenem herum nanciscier → Wie froh macht einen Sklaven doch ein guter Herr
English (LSJ)
ἡ, fem. of ἀστός, Hdt.1.173, al., Ar.Th.541, BGU1104.4 (i B. C.), etc.
Spanish (DGE)
-ῆς, ἡ
ciudadana ὅσαι πάρεσμεν ἀσταί Ar.Th.541, ἀστὸν ἐξ ἀστῆς ... γεγενημένον D.57.54, μαρτυρεῖ τοῖς ἔργοις ἀστήν τ' αὐτὴν εἶναι D.57.43, cf. TAM 2.377 (Janto), IPDésert 79 (II d.C.)
•op. ξένη Plu.Alc.4, πᾶσαι δ' ἀσταὶ ἔσαν καὶ ἑταιρίδες AP 6.208.5 (Antip.Thess.), παρὰ Ἑρμιόνης τῆς Ἑρμίο[υ] ἀστῆς BGU 1104.4 (I a.C.), cf. POxy.3463.6 (I d.C.), D.Chr.15.3, POxy.3491.3 (II d.C.), PMil.Vogl.269.1 (II d.C.), POxy.2723.3 (III d.C.), SB 9997.37 (III d.C.), Poll.9.17, Sch.Ar.Au.828
•pero tb. como adj. γυνὴ ἀστή Hdt.1.173; cf. ἀστός.
German (Pape)
[Seite 376] ἡ, Städterin, Bürgerin, Her. 1, 173 u. öfter; Ar. Th. 541 u. sonst.
French (Bailly abrégé)
ῆς (ἡ) :
habitante de la ville.
Étymologie: ἄστυ.
Russian (Dvoretsky)
ἀστή: ἡ горожанка, гражданка Her., Arph.
Greek (Liddell-Scott)
ἀστή: ἡ, θηλ. τοῦ ἀστός, Ἡρόδ. 1. 173, κ. ἀλλ., Ἀριστοφ. Θεσμ. 541.
Greek Monotonic
ἀστή: ἡ, θηλ. του ἀστός, σε Ηρόδ. κ.λπ.
