ἀστρόθετος

English (LSJ)

ἀστρόθετον, astronomical, κανών AP7.683 (Pall.).

Spanish (DGE)

-ον
astronómico μαθεῖν ἀστροθέτους κανόνας AP 7.683 (Pall.).

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui concerne la position respective des astres, astronomique.
Étymologie: ἄστρον, τίθημι.

German (Pape)

κανόνες, zum Ordnen der Sterne gehörig, Pallad. ep. 62 (VII.683).

Russian (Dvoretsky)

ἀστρόθετος: касающийся положения звезд, т. е. астрономический (κανόνες Anth.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀστρόθετος: -ον, ἀστρονομικός, ἀστροθέτους κανόνας Ἀνθ. Π. 7. 683.

Greek Monotonic

ἀστρόθετος: -ον, αστρονομικός, σε Ανθ.

Middle Liddell

astronomical, Anth.