ἐκποτέομαι
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
German (Pape)
[Seite 776] ion. u. poet. = ἐκπέτομαι, aus-, herabfliegen; ὅτε ταρφειαὶ νιφάδες Διὸς ἐκποτέονται Il. 19, 357; perf, ἐκπεπότημαι θυμὸν ἐπ' ἀγλαΐαις, ich fliege hoch hinaus in meinem Sinne, rersteige mich zu hoch, Eur. El. 177; vgl. Theocr. 2, 19. 11, 72, πᾷ τὰς φρένας ἐκπεπότασαι, wohin versteigst du dich?
English (Autenrieth)
(πέτομαι): flutter down from the sky (Διός), of snow-flakes, Il. 19.357†.
