χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
ao.2 épq. de ἐρύκω.
see ἐρύκω.
ἐρύκᾰκον: (ῡ) эп. aor. 2 к ἐρύκω.
