ἑορταστής

English (LSJ)

ἑορταστοῦ, ὁ, reveller, Poll.1.34, Max.Tyr.6.8 (pl.), Procop.Aed.1.10.

German (Pape)

[Seite 892] ὁ, der Feiernde, Poll. 2, 34, Sp. ἑορταστικός, zum Feste gehörig, festlich; μάχαι Plat. Legg. VIII, 829 b; ἡμέρα, Feiertag, Luc. Am. 1; Alciphr. 3, 57.

Greek (Liddell-Scott)

ἑορταστής: -οῦ, ὁ ἑορτάζων, ὁ πανηγυρίζων, Μάξ. Τύρ. 6. 8, Πολυδ. Α΄, 34.

Greek Monolingual

ο (θηλ. εορτάστρια) (AM ἑορταστής) εορτάζω
αυτός που λαμβάνει μέρος σε εορτή.